यस्य प्राहुः स्वरूपं सकलदिविषदां सारसर्वस्वयोगं

यस्येषुः शार्ङ्गधन्वा समजनि जगतां रक्षणे जागरूकः।

मौर्वी दर्वीकराणामपि च परिबृढः पूस्त्रयी सा च लक्ष्यं
सोऽव्यादव्याजमस्मानशिवभिदनिशं नाकिनां श्रीपिनाकः।।2।।

कालारातेः कराग्रे कृतवसतिरुरःशाणशातो रिपूणां

काले काले कुलाद्रिप्रवरतनयया कल्पितस्नेहलेपः।

पायान्नः पावकार्चिःप्रसरसखमुखः पापहन्ता नितान्तं
शूलः श्रीपादसेवाभजनरसजुषां पालनैकान्तशीलः।।4।।

कण्ठप्रान्तावसज्जत्कनकमयमहाघण्टिकाघोरघोषैः

कण्ठारावैरकुण्ठैरपि भरितजगच्चक्रवालान्तरालः।

चण्डः प्रोद्दण्डश्रृङ्गः ककुदकबलितोत्तुङ्गकैलासश्रृङ्गः
कण्ठेकालस्य वाहः शमयतु शमलं शाश्वतः शाक्वरेन्द्रः।।6।।

यः पुण्यैर्देवतानां समजनि शिवयोः श्लाघ्यवीर्यैकमत्या

द्यन्नाम्नि श्रूयमाणे दितिजभटघटा भीतिभारं भजन्ते।

भूयात्सोऽयं विभूत्यै निशितशरशिखापाटितक्रौञ्चशैलः
संसारागाधकूपोदरपतितसमुत्तारकस्तारकारिः।।8।।

अम्भोजाभ्यां च रम्भारथचरणलताद्वन्द्वकुम्भीन्द्रकुम्भै

र्बिम्बेनेन्दोश्च कम्बोरुपरि विलसता विद्रुमेणोत्पलाभ्याम्।

अम्भोदेनापि संभावितमुपजनिताडम्बरं शम्बरारेः
शंभोः संभोगयोग्यं किमपि धनमिदं संभवेत्संपदे नः।।10।।

नृत्तारम्भेषु हस्ताहतमुरजधिमिद्धिकृतैरत्युदारै

श्िचत्तानन्दं विधत्ते सदसि भगवतः संततं यः स नन्दी।

चण्डीशाद्यास्तथान्ये चतुरगुणगणप्रीणितस्वामिसत्का
रोत्कर्षोद्यत्प्रसादाः प्रमथपरिबृढाः पान्तु संतोषिणो नः।।12।।

स्तम्भैर्जम्भारिरत्नप्रवरविरचितैः संभृतोपान्तभागं

शुम्भत्सोपानमार्गं शुचिमणिनिचयैर्गुम्भितानल्पशिल्पम्।

कुम्भैः संपूर्णशोभं शिरसि सुघटितैः शातकुम्भैरपङ्कैः
शंभोः संभावनीयं सकलमुनिजनैः स्वस्तिदं स्यात्सदो नः।।14।।

आसीनस्याधिपीठं त्रिजगदधिपतेरङ्घ्रिपीठानुषक्तौ

पाथोजाभोगभाजौ परिमृदुलतलोल्लासिपद्मादिरेखौ।

पातां पादावुभौ तौ नमदमरकिरीटोल्लसच्चारुहीर
श्रेणीशोणायमानोन्नतनखदशकोद्भासमानौ समानौ।।16।।

अङ्गे शृङ्गारयोनेः सपदि शलभतां नेत्रवह्नौ प्रयाते

शत्रोरुद्धृत्य तस्मादिषुधियुगमधो न्यस्तमग्रे किमेतत्।

शङ्कामित्थं नतानाममरपरिषदामन्तरङ्कूरयत्त
त्संघातं चारु जङ्घायुगमखिलपतेरंहसां संहरेन्नः।।18।।

आमुक्तानर्घरत्नप्रकरकरपरिष्वक्तकल्याणकाञ्ची

दाम्ना बद्धेन दुग्धद्युतिनिचयमुषा चीनपट्टाम्बरेण।

संवीते शैलकन्यासुचरितपरिपाकायमाणे नितम्बे
नित्यं नर्नर्तु चित्तं मम निखिलजगत्स्वामिनः सोममौलेः।।20।।

नाभीचक्रालवालान्नवनवसुषमादोहदश्रीपरीता

दुद्गच्छन्ती पुरस्तादुदरपथमतिक्रम्य वक्षः प्रयान्ती।

श्यामा कामागमार्थप्रकथनलिपिवद्भासते या निकामं
सा मा सोमार्धमौलेः सुखयतु सततं रोमवल्लीमतल्ली।।22।।

वामाङ्के विस्फुरन्त्या करतलविलसच्चारुरक्तोत्पलायाः

कान्ताया वामवक्षोरुहभरशिखरोन्मर्दनव्यग्रमेकम्।

अन्यांस्त्रीनप्युदारान्वरपरशुमृगालंकृतानिन्दुमौले
र्बाहूनाबद्धहेमाङ्गदमणिकटकानन्तरालोकयामः।।24।।

हृद्यैरद्रीन्द्रकन्यामृदुदशनपदैर्मुद्रितो विद्रुमश्री

रुद्द्योतन्त्या नितान्तं धवलधवलया मिश्रितो दन्तकान्त्या।

मुक्तामाणिक्यजालव्यतिकरसदृशा तेजसा भासमानः
सद्योजातस्य दद्यादधरमणिरसौ संपदां संचयं नः।।26।।

अत्यन्तं भासमाने रुचिरतररुचां संगमात्सन्मणीना

मुद्यच्चण्डांशुधामप्रसरनिरसनस्पष्टदृष्टापदाने।

भूयास्तां भूतये नः करिवरजयिनः कर्णपाशावलम्बे
भक्तालीभालसज्जज्जनिमरणलिपेः कुण्डले कुण्डले ते।।28।।

वामं वामाङ्कगाया वदनसरसिजे व्यावलद्वल्लभाया

व्यानम्रेष्वन्यदन्यत्पुनरलिकभवं वीतनिःशेषरौक्ष्यम्।

भूयो भूयोऽपि मोदान्निपतदतिदयाशीतलं चूतबाणे
दक्षारेरीक्षणानां त्रयमपहरतादाशु तापत्रयं नः।।30।

स्वामिन्गङ्गामिवाङ्गीकुरु तव शिरसा मामपीत्यर्थयन्तीं

धन्यां कन्यां खरांशोः शिरसि वहति किं न्वेष कारुण्यशाली।

इत्थं शङ्कां जनानां जनयदतिघनं कैशिकं कालमेघ
च्छायं भूयादुदारं त्रिपुरविजयिनः श्रेयसे भूयसे नः।।32।।

वक्राकारः कलङ्की जडतनुरहमप्यङ्घ्रिसेवानुभावा

दुत्तंसत्वं प्रयातः सुलभतरघृणास्यन्दिनश्चन्द्रमौलेः।

तत्सेवन्तां जनौघाः शिवमिति निजयावस्थयैव ब्रुवाणं
वन्दे देवस्य शंभोर्मुकुटसुघटितं मुग्धपीयूषभानुम्।।34।।

दिव्याकल्पोज्ज्वलानां शिवगिरिसुतयोः पाश्र्वयोराश्रितानां

रुद्राणीसत्सखीनां मदतरलकटाक्षाञ्चलैरञ्चितानाम्।

उद्वेल्लद्बाहुवल्लीविलसनसमये चामरान्दोलनीना
मुद्भूतः कङ्कणालीवलयकलकलो वारयेदापदो नः।।36।।

स्थानप्राप्त्या स्वराणां किमपि विशदतां व्यञ्जयन्मञ्जुवीणा

स्वानावच्छिन्नतालक्रमममृतमिवास्वाद्यमानं शिवाभ्याम्।

नानारागातिहृद्यं नवरसमधुरस्तोत्रजातानुविद्धं
गानं वीणामहर्षेः कलमतिललितं कर्णपूरायतां नः।।38।।

देवेभ्यो दानवेभ्यः पितृमुनिपरिषत्सिद्धविद्याधरेभ्यः

साध्येभ्यश्चारणेभ्यो मनुजपशुपतज्जातिकीटादिकेभ्यः।

श्रीकैलासप्ररूढास्तृणविटपिमुखाश्चापि ये सन्ति तेभ्यः
सर्वेभ्यो निर्विचारं नतिमुपरचये शर्वपादाश्रयेभ्यः।।40।।