Preliminary Texts
।।प्रबोधसुधाकरः।। |
यं वर्णयितुं साक्षाच्छ्रुतिरपि मूकेव मौनमाचरति। |
यद्यप्येवं विदितं तथापि परिभाषितो भवेदेव। |
क्लृप्तैर्बहुभिरुपायैरभ्यासज्ञानभक्त्याद्यैः। |
वैराग्यमात्मबोधो भक्तिश्चेति त्रयं गदितम्। |
सा चाहंममताभ्यां प्रच्छन्ना सर्वदेहेषु। |
देहः किमात्मकोऽयं कः संबंधोऽस्य वा विषयैः। |
स्त्रीपुंसोः संयोगात्संपाते शुक्रशोणितयोः। |
मातृगुरूदरदर्यां कफमूत्रपुरीषपूर्णायाम्। |
दैवात्प्रसूतिसमये शिशुस्तिरश्चीनतां यदा याति। |
अथवा यंत्रच्छिद्राद्यदा तु निःसार्यते प्रबलैः। |
आधिव्याधिवियोगात्मीयविपत्कलहदीर्घदारिद्र्यैः। |
नरपशुविहंगतिर्यग्योनीनां चतुरशीतिलक्षाणाम्। |
चरमस्तत्र नृदेहस्तत्रोज्जन्मान्वयोत्पत्तिः। |
आत्मानात्मविवेको नो देहस्य च विनाशिताज्ञानम्। |
आयुःक्षणलवमात्रं न लभ्यते हेमकोटिभिः क्वापि। |
नरदेहातिक्रमणात्प्राप्तौ पश्वादिदेहानाम्। |
सततं प्रवाह्यमानैर्वृषभरैश्वैः खरैर्गजैर्महिषैः। |
रुधिरत्रिधातुमज्जामेदोमांसास्थिसंहतिर्देहः। |
नासाग्राद्वदनाद्वा कफं मलं पायुतो विसृजन्। |
पथि पतितमस्थि दृष्ट्वा स्पर्शभयादन्यमार्गतो याति। |
केशावधिनखराग्रादिदमंतः पूतिगंधसंपूर्णम्। |
यत्नादस्य पिधत्ते स्वाभाविकदोषसंघातम्। |
क्षतमुत्पन्नं देहे यदि न प्रक्षाल्यते त्रिदिनम्। |
यो देहः सुप्तोऽभूत्सुपुष्पशय्योपशोभिते तल्पे। |
सिंहासनोपविष्टं दृष्ट्वा यं मुदमवाप लोकोऽयम्। |
एवंविधोऽतिमलिनो देहो यत्सत्तया चलति। |
क्वात्मा सच्चिद्रूपः क्व मांसरुधिरास्थिनिर्मितो देहः। |
|
भार्या रूपविहीना मनसः क्षोभाय जायते पुंसाम्। |
यः कश्चित्परपुरुषो मित्रं भृत्योऽथवा भिक्षुः। |
यं कंचित्पुरुषवरं स्वभर्तुरतिसुंदरं दृष्ट्वा। |
एवं सुरूपनार्या भर्ता कोपात्प्रतिक्षणं क्षीणः। |
वनिता नितांतमज्ञा स्वाज्ञामुल्लंघ्य वर्तते यदि सा। |
लोको नापुत्रस्यास्तीति श्रुत्यास्य कः प्रभाषितो लोकः। |
सर्वेऽपि पुत्रभाजस्तन्मुक्तौ संसृतिर्भवति। |
तत्प्राप्त्युपायसत्त्वाद्द्वितीयपक्षेऽप्यपुत्रस्य। |
नानाशरीरकष्टैर्धनव्ययैः साध्यते पुत्रः। |
जीवन्नपि किं मूर्खः प्राज्ञः किंवा सुशीलभाग्भविता। |
पितृमातृबंधुघाती मनसः खेदाय जायते पुत्रः। |
सर्वगुणैरुपपन्नः पुत्रः कस्यापि कुत्रचिद्भवति। |
पुत्रात्सद्गतिरिति चेत्तदपि प्रायोऽस्ति युक्त्यसहम्। |
पितृमातृबंधुभगिनीपितृव्यजामातृमुख्यानाम्। |
दैवं यावद्विपुलं यावत्प्रचुरः परोपकारश्च। |
अश्नन्ति चेदनुदिनं बंदिन इव वर्णयन्ति संतृप्ताः। |
दुर्भरजठरनिमित्तं समुपार्जयितुं प्रवर्तते चित्तम्। |
लब्धश्चेदधिकोऽर्थः पत्न्यादीनां भवेत्स्वार्थैः। |
अन्यायमर्थभाजं पश्यति भूतोऽध्वगामिनं चौरः। |
पातकभरैरनेकैरर्थं समुपार्जयन्ति राजानः। |
राज्यांतराभिगमनाद्रणभंगान्मंत्रिभृत्यदोषाद्वा। |
मनोनिंदाप्रकरणम्। |
किमपि द्वष्टि सरोषं ह्यात्मानं श्लाघते कदाचिदपि। |
दंभाभिमानलोभैः कामक्रोधोरुमत्सरैश्चेतः। |
तस्माच्छुद्धविरागो मनोऽभिलषितं त्यजेदर्थम्। |
विषयनिग्रहप्रकरणम्। |
छिद्रैर्नवभिरुपेतं जीवो नौकापतिर्महानलसः। |
छिद्राणां तु निरोधात्सुखेन पारं परं याति। |
पश्यति परस्य युवतिं सकाममपि तन्मनोरथं कुरुते। |
पिशुनैः प्रकाममुदितां परस्य निंदा शृणोति कर्णाभ्याम्। |
अनृतं परापवादं रसना वदति प्रतिक्षणं तेन। |
विषयेंद्रिययोर्योगे निमेषसमयेन यत्सुखं भवति। |
हेयमुपादेयं वा प्रविचार्य सुनिश्चितं तस्मात्। |
धीवरदत्तमहामिषमश्नन्वैसारिणो म्रियते। |
उरगग्रस्तार्धतनुर्भेकोऽश्नातीह मक्षिकाः शतशः। |
मनोनिग्रहप्रकरणम्। |
एवं मनः स्वहेतुं विचारयत्सुस्थिरं भवेदंतः। |
वर्षास्वंभःप्रचयात्कूपे गुरुनिर्झरे पयः क्षारम्। |
तद्वद्विषयोद्रिक्तं तमःप्रधानं मनः कलुषम्। |
यं विषयमपि लषित्वा धावति बाह्येंद्रियद्वारा। |
नगनगरदुर्गदुर्गमसरितः परितः परिभ्रमच्चेतः। |
तुंबीफलं जलांतर्बलादधः क्षिप्तमप्युपैत्यूर्ध्वम्। |
इह वा पूर्वभवे वा स्वकर्मणैवार्जितं फलं यद्यत्। |
चेतः पशुमशुभपथं प्रधावमानं निराकर्तुम्। |
निद्रावसरे यत्सुखमेतत्किं विषयजं यस्मात्। |
अद्वारतुंगकुड्ये गृहेऽवरुद्धो यथा व्याघ्रः। |
सर्वेंद्रियावरोधादुद्योगशतैरनिर्गमं वीक्ष्य। |
प्राणस्पंदनिरोधात्सत्संगाद्वासनात्यागात्। |
वैराग्यप्रकरणं। |
दैवात्स्थितं गतं वा यं कंचिद्विषयमीड्यमल्पं वा। |
ममताभिमानशून्यो विषयेषु पराङ्मुखः पुरुषः। |
कुत्राप्यरण्यदेशे सुनीलतृणवालुकोपचिते। |
तरवः पत्रफलाढ्याः सुगंधशीतानिलाः परितः। |
वैराग्यभाज्यभाजः प्रसन्नमनसो निराशस्य। |
द्रव्यं पल्लवतश्च्युतं यदि भवेत्क्वापि प्रमादात्तदा |
विस्मृत्यात्मनिवासमुत्कटभवाटव्यां चिरं पर्यट |
आत्मसिद्धिप्रकरणम्। |
यद्यपि जलधेरुदकं यद्यपि वा प्रेरकोऽनिलस्त्र। |
त्रेधा प्रतीतिरुक्ता शास्त्राद्गुरुतस्तथात्मनस्तत्र। |
अग्रे गुरुप्रतीतिर्दूराद्गुडदर्शनं यद्वत्। |
रसगंधरूपशब्दस्पर्शो अन्ये पदार्थाश्च। |
मृतदेहेंद्रियवर्गो यतो न जानाति दाहजं दुःखम्। |
मनसो यदि वा विषयस्तद्युगपत्किं न जानाति। |
गाढध्वांतगृहांततः क्षितितले दीपं निधायोज्ज्वलं |
तेजोंशेन पृथक्पदार्थनिवहज्ञानं हि यज्जायते |
मायासिद्धिप्रकरणम्। |
|
सोऽयमपीक्षांचक्रे ततो मनुष्या अजायन्त। |
चिरमानंदानुभवात्सुषुप्तिरिव काप्यवस्थाऽभूत्। |
सदसद्विलक्षणासौ परमात्मसदाश्रयानादिः। |
माया तावददृश्या दृश्यं कार्यं कथं जनयेत्। |
स्वप्ने सुरतानुभवाच्छुक्रद्रावो यथा शुभे वसने। |
स्वप्ने पुरुषः सत्यो योषिदसत्या तयोर्युतिश्च मृषा। |
एवमदृश्या माया तत्कार्यं जगदिदं दृश्यम्। |
रजनीवातिदुरंता न लक्ष्यतेऽत्र स्वभावोऽस्याः। |
माया ब्रह्मोपगताऽविद्या जीवाश्रया प्रोक्ता। |
घटमठकुड्यैरावृतमाकाशं तत्तदाह्वयं भवति। |
ननु कथमावरणं स्यादज्ञानं ब्रह्मणो विशुद्धस्य। |
दिनकरकिरणोत्पन्नैर्मेघैराच्छाद्यते यथा सूर्यः। |
अज्ञानेन तथात्मा शुद्धोऽपि च्छाद्यते सुचिरम्। |
|
स्थूलं निरूपितं प्रागधुना सूक्ष्मादितो ब्रूमः। |
सूक्ष्माणि महाभूतान्यसवः पंचेंद्रियाणि पंचैव। |
तत्कारणं स्मृतं यत्तस्यांतर्वासनाजालम्। |
तत्सारभूतबुद्धौ यत्प्रतिफलितं तु शुद्धचैतन्यम्। |
चरतरतरंगसंगात्प्रतिबिंबं भास्करस्य च चलं स्यात्। |
नन्वर्कप्रतिबिंबः सलिलादिषु यः स चावभासयति। |
प्रतिफलितं यत्तेजः सवितुः कांस्यादिपात्रेषु। |
चित्प्रतिबिंबस्तद्वद्बुद्धिषु यो जीवतां प्राप्तः। |
अद्वैतप्रकरणम्। |
येषां स भवत्यात्मा योऽन्यामथ देवतामुपास्ते यः। |
इत्युपनिषदामुक्तिस्तथा श्रुतिभर्गवदुक्तिश्च। |
ऋजु वक्रं वा काष्ठं हुताशदग्धं सदग्नितां याति। |
|
प्रतिफलति भानुरेकोऽनेकशरावोदकेषु यथा। |
दैवादेकशरावे भग्ने किं वा विलीयते सूर्यः। |
स्वव्यापारं कुरुते यथैकसवितुः प्रकाशेन। |
येनोदकेन कदलीचंपकजात्यादयः प्रवर्धन्ते। |
एको हि सूत्रधारः काष्ठप्रकृतीरनेकशो युगपत्। |
गुडखंडशर्कराद्या भिन्नाः स्युर्विकृतयो यथैकेक्षोः। |
एवं पृथक्स्वभावं पृथगाकारं पृथग्वत्ति। |
स्कंधधृतसिद्धमन्नं यावन्नाश्नाति मार्गगस्तावत्। |
मानुषमतंगमहिषश्वसूकरादिष्वनुस्यूतम्। |
कर्तृत्वभोक्तृत्वप्रकरणम्। |
लोहे हुतभुग्व्याप्ते लोहांतरताड्यमानेऽपि। |
निष्ठुरकुठारघातैः काष्ठे संछेद्यमानेऽपि। |
तनुसंबंधाज्जातैः सुखदुःखैर्लिप्यते नात्मा। |
|
गेहांते दैववशात्कस्मिंश्चित्समुदिते विपन्ने वा। |
स्वप्रकाशताप्रकरणम्। |
चक्षुद्वारैव स्यात्परात्मना भानमेतेषाम्। |
तत्राप्यक्षिद्वारा सहायभूतो न चेदात्मा। |
सत्यात्मन्यपि किं नो ज्ञानं तच्चेंद्रियांतरेण स्यात्। |
जानाति येन सर्वं केन च तं वा विजानीयात्। |
नादानुसंधानम्। |
सिद्ध्यारंभस्थिरताविश्रमविश्वासबीजशुद्धीनाम्। |
भेरीमृदंगशंखाद्याहतनादे मनः क्षणं रमते। |
चित्तं विषयोपरमाद्यथा यथा याति नैश्चल्यम्। |
नादाभ्यंतर्वर्ति ज्योतिर्यद्वर्तते हि चिरम्। |
परमानंदानुभवात्सुचिरं नादानुसंधानात्। |
|
अद्वैतानंदभरात्किमिदं कोऽहं च कस्याहम्। |
चिरतरमात्मानुभवादात्माकारं प्रजायते चेतः। |
आत्मन्यनुप्रविष्टं चित्तं नोपेक्षते पुनर्विषयान्। |
दृष्टौ द्रष्टरि दृश्ये यदनुस्यूतं च भानमात्रं स्यात्। |
याति स्वसंमुखत्वं दङ्मात्रं वा यदा तदा भवति। |
एकस्मिन्दृङमात्रे त्रेधा द्रष्टादिकं हि समुदेति। |
दर्पणतः प्राक्पश्चादस्ति मुखं प्रतिमुखं तदाभाति। |
प्रबोधः। |
अथवा न भिन्नभावः कर्पूरामोदयोरेवम्। |
यद्भावानुभवः स्यान्निद्रादौ जागरस्यांते। |
अतिगंभीरेऽपारे ज्ञानचिदानंदसागरे स्फारे। |
खरतरकरैः प्रदीप्तेऽभ्युदिते चैतन्यतिग्मांशौ। |
अंतरदृष्टे यस्मिञ्जगदिदमारात्परिस्फुरति। |
बाह्याभ्यंतरपूर्णः परमानंदार्णवे निमग्नो यः। |
पूर्णात्पूर्णतरे परात्परतरेऽप्यज्ञातपारे हरौ। |
द्विधाभक्तिः। |
शुध्यति हि नांतरात्मा कृष्णपदांभोजभक्तिमृते। |
यद्वत्समलादर्शे सुचिरं भस्मादिना शुद्धे। |
जानन्तु तत्र बीजं हरिभक्त्या ज्ञानिनो ये स्युः। |
इत्युपनिषत्तयोर्वा द्वौ भक्तौ भगवदुपदिष्टौ। |
स्थूला सूक्ष्मा चेति द्वेधा हरिभक्तिरुद्दिष्टा। |
स्वाश्रमधर्माचरणं कृष्णप्रतिमार्चनोत्सवो नित्यम्। |
कृष्णकथासंश्रवणे महोत्सवः सत्यवादश्च। |
ग्राम्यकथासूद्वेगः सुतीर्थगमनेषु तात्पर्यम्। |
एवं कुर्वति भक्तिं कृष्णकथानुग्रहोत्पन्ना। |
स्मृतिसत्पुराणवाक्यैर्यथाश्रुतायां हरेर्मूर्तौ। |
|
प्रमितयदृच्छालाभे संतुष्टिर्दारपुत्रादौ। |
मृदुभाषिता प्रसादो निजनिंदायां स्तुतौ समता। |
निद्राहारविहारेष्वनादरः संगराहित्यम्। |
केनापि गीयमाने हरिगीते वेणुनादे वा। |
तस्मिन्ननुभवति मनः प्रगृह्यमाणं परात्मसुखम्। |
जंतुषु भगवद्भावं भगवति भूतानि पश्यति क्रमशः। |
ध्यानविधिः। |
तिष्ठन्तं घननीलं स्वेतजसा भासयंतमिह विश्वम्। |
आकर्णपूर्णनेत्रं कुंडलयुगमंडितश्रवणम्। |
वलयांगुलीयकाद्यानुज्ज्वलयंतं स्वलंकारान्। |
गुंजारवालिकलितं गुंजापुंजान्विते शिरसि। |
मंदारपुष्पवासितमंदानिलसेवितं परानंदम्। |
सुरभीकृतदिग्वलयं सुरभिशतैरावृतं सदा परितः। |
|
पुण्यतमामतिसुरसां मनोभिरामां हरेः कथां त्यक्त्वा। |
दौर्भाग्यमिंद्रियाणां कृष्णे विषये हि शाश्वतिके। |
सगुणनिर्गुणयोरैक्यम्। |
भूतेष्वंतर्यामी ज्ञानमयः सच्चिदानंदः। |
ननु सगुणो दृश्यतनुस्तथैकदेशाधिवासश्च। |
इतरे दृश्यपदार्था लक्ष्यन्तेऽनेन चक्षुषा सर्वे। |
यद्विश्वरूपदर्शनसमये पार्थाय दत्तवान्भगवान्। |
साक्षाद्यथैकदेशे वर्तुलमुपलभ्यते रवेर्बिंबम्। |
यद्यपि साकारोऽयं तथैकदेशी विभाति यदुनाथः। |
एको भगवान्रेमे युगपद्गोपीष्वनेकासु। |
अथवा कृष्णाकारां स्वचमूं दुर्योधनोऽपश्यत्। |
वक्षसि यदा जघान श्रीवत्सः श्रीपतेः स किं द्वेष्यः। |
तस्मान्न कोऽपि शत्रुर्नो मित्रं नाप्युदासीनः। |
|
नन्वात्मनः सकाशादुत्पन्ना जीवसंततिश्चेयम्। |
वत्साहरणावसरे पृथग्वयोरूपवासनाभूपान्। |
अग्नेर्यथा स्फुलिंगाः क्षुद्रास्तु व्युच्चरन्तीति। |
यमुनातीरनिकुंजे कदाचिदपि वत्सकांश्च चारयति। |
वत्सं निरीक्ष्य दूराद्गावः स्नेहेन संभ्रांताः। |
प्रसवभरेण भूयः स्रुतस्तनाः प्राप्य पूर्ववद्वत्सान्। |
गोपा अपि निजबालाञ्जगृहुर्मूर्धानमाघ्राय। |
गोपा वत्साश्चान्या पूर्वं कृष्णात्मका ह्यभवन्। |
प्रेयः पुत्राद्वित्तात्प्रेयोऽन्यस्माच्च सर्वस्मात्। |
नन्वुच्चावचभूतेष्वात्मा सम एव वर्ततेऽथ हरिः। |
बधिरांधपंगुमूका दीर्घाः खर्वाः सरूपाश्च। |
भूतसमत्वं नृहरेः समो हि मशकेन नागेन। |
आत्मा तावदभोक्ता तथैव ननु वासुदेवश्चेत्। |
सुंदरमभिनवरूपं कृष्णं दृष्ट्वा विमोहिता गोप्यः। |
गच्छन्त्यस्तिष्ठन्त्यो गृहकृत्यपराश्च भुंजानाः। |
दुःसहविरहभ्रांत्या स्वपतीन्ददृशुस्तरून्नरांश्च पशून्। |
कापि च कृष्णायन्ती कस्याश्चित्पूतनायन्त्याः। |
तस्मान्निजनिजदयितान्कृष्णाकारान्व्रजस्त्रियो वीक्ष्य। |
परमार्थतो विचारे गुडतन्मधुरत्वदृष्टांतात्। |
किं पुनरनंतशक्तेर्लीलावपुरीश्वरस्येह। |
मृद्भक्षणेन कुपितां विकसितवदनां स्वमातरं वक्त्रे। |
अनुग्रहः। |
अनयत्पृथुतरशकटं निजनिकटं वा कृतापराधमपि। |
यमलार्जुनौ तरू उन्मूल्योलूखलगतश्चिरं खिन्नौ। |
नित्यं त्रिदशद्वेषी येन च मृत्योर्वशीकृतः केशी। |
गोगोपीगोपानां निकरमहिं पीडयन्तमतिवेगात्। |
पीत्वारण्यहुताशनमसह्यतत्तेजसो हेतोः। |
पातुं गोकुलमाकुलमशनितडिद्वर्षणैः कृष्णः। |
|
त्रेधा वक्रशरीरामतिलंबोष्ठीं स्खलद्वपुर्वचनात्। |
निहतः पपात हरिणा हरिचरणाग्रेण कुवलयापीडः। |
युद्धमिषात्सह रंगे श्रीरंगेनांगसंगमं प्राप्य। |
देहकृतादपराधाद्वैकुंठोत्कंठितांतरात्मानम्। |
हरिसंदर्शनयोगात्पृथुरणतीर्थे निमज्जते तस्मै। |
मीनादिभिरवतारैर्निहताः सुरविद्विषो बहवः। |
ये यदुनंदननिहतास्ते तु न भूयः पुनर्भवं प्रापुः। |
ब्रह्मांडानि बहूनि पंकजभवान्प्रत्यंडमत्यद्भुता |
कृपापात्रं यस्य त्रिपुररिपुरंभोजवसतिः |
मायाहस्तेऽर्पयित्वा भरणकृतिकृते मोहमूलोद्भवं मां |
उदासीनः स्तब्धः सततमगुणः संगरहितो |
|
नित्यानंदसुधाननिधेरधिगतः सन्नीलमेघः सता |
चेतश्चंचलतां विहाय पुरतः संधाय कोटिद्वयं |
पुत्रान्पौत्रमथ स्त्रियोऽन्ययुवतीर्वित्तान्यथोऽन्यद्धनं |
काम्योपासनयार्थयन्त्यनुदिनं किंचित्फलं सेप्सितं |
आश्रितमात्रं पुरुषं स्वाभिमुखं कर्षति श्रीशः। |
अयमुत्तमोऽयमधमो जात्या रूपेण संपदा वयसा। |
अंतःस्थभावभोक्ता ततोंऽतरात्मा महामेघः। |
यद्यपि सर्वत्र समस्तथापि नृहरिस्तथाप्येते। |
सुतरामनन्यशरणाः क्षीराद्याहारमंतरा यद्वत्। |
यद्यपि गगनं शून्यं तथापि जलदामृतांशुरूपेण। |
तद्वद्व्रजतां पुंसां दृग्वाङ्मनसामगोचरोऽपि हरिः। |