सदाशिवोक्तानि सपादलक्ष

लयावधानानि वसन्ति लोके।

नादानुसंधानसमाधिमेकं
मन्यामहे मान्यतमं लयानाम्।।2।।

नादानुसंधान नमोऽस्तु तुभ्यं

त्वां साधनं तत्त्वपदस्य जाने।

भवत्प्रसादात्पवनेन साकं
विलीयते विष्णुपदे मनो मे।।4।।

ओड्याणजालन्धरमूलबन्धै

रुन्निद्रितायामुरगाङ्गनायाम्।

प्रत्यङ्मुखत्वात्प्रविशन्सुषुम्नां
गमागमौ मुञ्चति गन्धवाहः।।6।।

बन्धत्रयाभ्यासविपाकजातां

विवर्जितां रेचकपूरकाभ्याम्।

विशोषयन्तीं विषयप्रवाहं
विद्यां भजे केवलकुम्भरूपाम्।।8।।

सहस्रशः सन्तु हठेषु कुम्भाः

संभाव्यते केवलकुम्भ एव।

कुम्भोत्तमे यत्र तु रेचपूरौ
प्राणस्य न प्राकृतवैकृताख्यौ।।10।।

प्रत्याहृतः केवलकुम्भकेन

प्रबुद्धकुण्डल्युपभुक्तशेषः।

प्राणः प्रतीचीनपथेन मन्दं
विलीयते विष्णुपदान्तराले।।12।।

न दृष्टिलक्ष्याणि न चित्तबन्धो

न देशकालौ न च वायुरोधः।

न धारणाध्यानपरिश्रमो वा
समेधमाने सति राजयोगे।।14।।

अहंममत्वाद्व्यपहाय सर्व

श्रीराजयोगे स्थिरमानसानाम्।

न द्रष्टृता नास्ति च दृश्यभावः
सा जृम्भते केवलसंविदेव।।16।।

चित्तेन्द्रियाणां चिरनिग्रहेण

श्वासप्रचारे शमिते यमीन्द्राः।

निवातदीपा इव निश्चलाङ्गाः
मनोन्मनीमग्नधियो भवन्ति।।18।।

प्रसह्य संकल्पपरंपराणां

संभेदने संततसावधानम्।

आलम्बनाशादपचीयमानं
शनैः शनैः शान्तिमुपैति चेतः।।20।।

अमी यमीन्द्राः सहजामनस्का

दहंममत्वे शिथिलायमाने।

मनोतिगं मारुतवृत्तिशून्यं
गच्छन्ति भावं गगनावशेषम्।।22।।

प्रत्यग्विमर्शातिशयेन पुंसां

प्राचीनगन्धेषु पलायितेषु।

प्रादुर्भवेत्काचिदजाड्यनिद्रा
प्रपञ्चचिन्तां परिवर्जयन्ती।।24।।

विश्रान्तिमासाद्य तुरीयतल्पे

विश्वाद्यवस्थात्रितयोपरिस्थे।

संविन्मयीं कामपि सर्वकालं
निद्रां सखे निर्विश निर्विकल्पाम्।।26।।

सिद्धिं तथाविधमनोविलयां समाधौ

श्रीशैलश्रृङ्गकुहरेषु कदोपलप्स्ये।

गात्रं यदा मम लताः परिवेष्टयन्ति
कर्णे यदा विरचयन्ति खगाश्च नीडान्।।28।।